خود ابرازگری

خود ابرازگری سالم و رهایی از تله زندگی

خود ابرازگری و یا ابراز خود نه تنها یکی از نیاز های بنیادین دوران کودکی است بلکه از جمله مهارت های مهم در حوزه مهارت های زندگی و رواندرمانی با رویکرد طرحواره درمانی و تنظیم هیجان است.
در طرحواره درمانی و اکثر مشاوره هایی که با پدر و مادر ها انجام می دهم به این نکته مهم اشاره می کنم:
پدر و مادر های عزیز چند نیاز اساسی وجود دارد که حتما در فرایند تربیت کودکان تان باید ارضا شوند:
در کنار نیاز دلبستگی ایمن و نیاز پذیرش محدودیت یکی دیگر از این نیازها خود ابرازگری است. اگر می خواهید فرزندتان، از لحاظ روانی (سالم) رشد کند آزادی در بیان نیازها، احساسات (از جمله خشم) و تمایلات طبیعی را به او آموزش داده و معجزه ابراز احساسات را برایش روشن کنید. او باید به این باور برسد که نیازهایش به اندازه نیازهای دیگران مهم هستند. همچنین او باید بدون بازداری های بیش از حد در انجام کارها آزاد باشد.

خود ابرازگری - مازیار جلوه

او باید به این باور برسد که حق دارد شاد زندگی کند، خوشحال باشد. او مجبور نیست به دنبال جلب رضایت و خوشحالی اطرافیان باشد. حق اوست که زمانی از وقت خود را به بازی و تفریحات سالم بپردازد. زندگی محیط رقابت و کارکردن بیمارگونه نیست!

در این صورت است که می توانند تصمیمات مهم زندگی خود را به نحو کارآمدی مدیریت کنند. به راحتی خود ابرازگری کنند. احساسات خوشایند و ناخوشایند خود را به کلام آورند، مذاکره کنند، از خودشان دفاع کنند، گاهی بازیگوش و شیطون باشند. در چنین فضایی یاد می گیرند بین کار و تفریح تعادل برقرار کنند و در نتیجه معیارهای آن ها معقول است.
در مقابل اگر حواستان به این موضوع مهم نباشد، شرمساری و احساس گناه را در فرزندتان می بینید. عذاب وجدان بیش از حد برای برآورده کردن نیاز شما و یا دیگران! در چنین جوی احساس بی ارادگی، بی عرضگی و یا ناتوانی وجود آن ها را می گیرد. ممکن است تفریح و لذت فدای پیشرفت شود. شما طوری رفتار کرده اید که گوئی هیچ وقت راضی نیستید، مگر اینکه همه کارها به نحو احسن پیش رود و عیب و نقصی نداشته باشد.
فرزندان تان وسیله ای می شوند برای ارضا نیاز های خودتان و کمالگرایی تان مستقیم به آنان منتقل می شود.
واقعا کی گفته که اگر شما بهترین نبوده اید فرزندتان باید بهترین باشد؟

خود ابرازگری - مازیار جلوه

اگر نیاز به خود ابرازگری برآورده نشده باشد به چند شکل نمایان می شود:
۱) این افراد بیش از حد معقول با دیگران مهربان هستند.

  • نا معقولانه منعطف رفتار می کنند.
  • مادر و یا پدر گروه هستند.
  • سعی در راضی نگه داشتن دیگران دارند.
  • تمام تلاش خود را می کنند تا از دیگران مراقبت کنند.
  • دیگران نقش اول را دارند؛ یا خودشان و نیازهای شان وجود ندارند و یا در اولویت های آخر هستند.
  • رنج دیگران برای شان غیرقابل تحمل است.
  • چون در قبال این مهربانی ها انتظارات شان برآورده نمی شود، عموما احساس ضعف و سرخوردگی وجودشان را در بر می گیرد.

۲) دومین نشانه می تواند این باشد که به شدت بازداری هیجانی دارند.

  • یعنی نمی توانند از احساسات خود سخن بگویند.
    – اعتیاد به کار دارند. ممکن است همه زندگی کار شود.
    – ممکن است درگیر وسواس شوند.
    – حساسیت پیدا می کنند که همه کارها را باید صد در صد اصولی انجام دهند.
    مسئولیت پذیری بیمارگونه دارند.
  • از نظر احساسی سرد و کسل کننده هستند.
    – معیارهای سخت گیرانه دارند و یا کمالگرا هستند.
    – به نحوی زندگی می کنند که تعادل میان کار و تفریح را از دست می دهند.

خود ابرازگری - مازیار جلوه

۳) یکی از احساسات مهمی را که نمی توانند ابراز کنند خشم است به همین دلیل ممکن است به (کینه) برسند.
یا رابطه را قطع می کنند و یا می سوزند و می سازند.
در دام روزمرگی می افتند، زندگی معنایی ندارد و مدیریت هیجانات در ارتباط را نمی دانند.

لطفا این مقاله را بارها بارها بخوانید و بکوشید تا این نیاز مهم را ارضا کنید.

اگر هم خودتان درگیر عدم ارضا این نیازها هستید حتما مشاوره فردی و تخصصی در حوزه طرحواره درمانی بگیرید.

ارادتمند مازیار جلوه روانشناس بالینی، طرحواره درمانگر و متخصص طرحواره درمانی

5/5 - (2 امتیاز)
0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟
در گفتگو ها شرکت کنید!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *